Tefecilik suçu Türk Ceza Kanunu’nun 241. Maddesi uyarınca düzenlemiş olup; “Kazanç elde etmek amacıyla başkasına ödünç para veren kişi, iki yıldan beş yıla kadar hapis ve beş bin güne kadar adli para cezası ile cezalandırılır.”olarak ifade edilmiştir. Buna göre kanun koyucu sonrasında faiz konularak değer artırımı yoluyla başkasına para verilmesini yasaklamıştır.
Kanun koyucu, kazanç elde etmek amacıyla başkasına para verilmesi hususunu bankalar nezdinde düzenleme altına almış olup, bunun dışında kazanç elde edilmesi amacıyla para verilmesini ceza kanunu kapsamında düzenlemiştir. Tefecilik suçu Türk Ceza Kanunu’nun “Topluma Karşı Suçlar” düzenlenmiş olup, bu suçtan zarar gören kişi parayı alan kimse olmakla birlikte bu suçun mağduru tüm toplumdur. Tefecilik suçunun oluşabilmesi için aranan temel şart “kazanç elde amacı ile paranın” bir başkasına verilmiş olmasıdır. Günümüzde bankalardan kredi alınabilmesi için aranan şartları sağlayamayan kimseler ekonomik sıkıntı halinde bulunmaları nedeniyle tefecilerle karşılaşmak durumunda kalabilmektedirler.
Gelişen teknoloji ile birlikte suç işleme platformlarının da gittikçe genişlediği gözlenmektedir. Bu minvalde ödünç para vererek tefecilik, senet kırdırma yolu ile tefecilik suçlarının yanı sıra pos tefeciliği ortaya çıkmıştır. Ödünç para verme yoluyla işlenen tefecilik suçunda para elden teslim yolu ile iletilebileceği gibi EFT yolu kullanılarak da iletilebilmektedir. EFT ya da havale yolunun kullanılması tefecilik suçunun ortadan kaldırmaz.